Θέλετε να προωθήσετε τη μόρφωση και τη φιλαναγνωσία; Θέλετε να διδάξετε στα παιδιά να φαντάζονται και να γεννούν πρωτότυπες ιδέες; Να καλλιεργήσετε την περιέργεια; Πηγαίνετε στο θέατρο μαζί με το παιδί σας.

Η μια μελέτη μετά την άλλη δείχνει ότι οι τέχνες είναι κάτι περισσότερο από επιφανειακή διασκέδαση. Σύμφωνα με έρευνα του UCLA⁽¹⁾, η συστηματική συμμετοχή στις τέχνες βελτιώνει σημαντικά τις σχολικές επιδόσεις και τη βαθμολογία στα τεστ. Οι μαθητές που βρίσκουν χρόνο για τις τέχνες επίσης συμμετέχουν περισσότερο σε κοινωφελείς εργασίες και είναι λιγότερο πιθανό να εγκαταλείψουν το σχολείο. Και αυτά τα δεδομένα ισχύουν ανεξάρτητα από το κοινωνικο-οικονομικό υπόβαθρο ενός παιδιού.

Το θέατρο επίσης ενεργοποιεί το θεατή να σκεφτεί και να συμμετέχει πολύ περισσότερο από ότι ο κινηματογράφος για παράδειγμα. Αυτό συμβαίνει γιατί το θέατρο είναι ζωντανό και ολοκληρώνεται με το κοινό, αλλάζει σχεδόν ανάλογα με το κοινό. Ενώ οι ταινίες είναι «κλειστές», ολοκληρωμένες, κατά κάποιο τρόπο στατικές και δεν αφήνουν περιθώριο παρέμβασης, πόσο μάλλον ζωντανής παρέμβασης. Και δεν εννοώ απαραίτητα διάδρασης και συμμετοχής των ίδιων των θεατών στα δρώμενα, αλλά και ψυχικής επαφής κι αμφίδρομης μετάδοσης ζωντανών αισθημάτων από τους ηθοποιούς στο κοινό και το ανάποδο.

Ενώ το θέατρο πυροδοτεί τη φαντασία, παράλληλα μεγαλώνει και τη διάρκεια συγκέντρωσης. Γιατί η τηλεόραση είναι τόσο δημοφιλής, που τα παιδιά δεν έχουν μάθει να συγκεντρώνονται για μία ή μιάμιση ώρα. Τα σημερινά παιδιά βλέπουν μια νέα εικόνα κάθε 3-4 δευτερόλεπτα. Είναι συνηθισμένα στη διαρκή αλλαγή. Και δεν ακούνε επίσης. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το σημαντικό. Κι ενώ στην αρχή το να κάθεσαι ακίνητος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο δεν μοιάζει κάτι φυσικό για ένα παιδί, η γοητεία που το θέατρο ασκεί βοηθάει τα παιδιά να καλλιεργήσουν τη συγκέντρωση, την ακοή και να εμβαθύνουν σε αυτό που συμβαίνει, αντί να αντιδρούν με ταχύτητα, όπως υποδεικνύει η τηλεόραση ή τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Η επαφή των παιδιών με το θέατρο βοηθάει επίσης να ισορροπήσουν την επίδραση που έχει η τεχνολογία στον ψυχισμό τους. Τα δεδομένα είναι δεδομένα και με το πάτημα ενός κουμπιού τα παιδιά μπορούν να βρουν απαντήσεις και να κάνουν υπολογισμούς. Αλλά η τεχνολογία δεν μπορεί να διδάξει το μυαλό να είναι ευέλικτο και εκλεπτυσμένο.

Όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο. Γιατί αν εμπνεύσεις την αγάπη για το θέατρο νωρίς, υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες το παιδί να αναπτύξει το χάρισμα της δημιουργικότητας και να έχει μια εφόρου ζωής εκτίμηση για τις παραστατικές τέχνες. Ο παιδικός εγκέφαλος αναπτύσσει νέες συνάψεις ανάλογα με τα ερεθίσματα που λαμβάνει και οι δάσκαλοι και γονείς μπορούν να πυροδοτήσουν αυτά τα νευρωνικά μονοπάτια της δημιουργικότητας, γνωρίζοντας στα παιδιά το μαγικό κόσμο του θεάτρου, μέσα από πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις.

Το σύνηθες ως τώρα ήταν οι παραστάσεις να είναι για την ηλικία των 5 ετών και άνω. Αλλά πλέον όλοι και περισσότεροι θίασοι δημιουργούν παραστάσεις για παιδιά 3 ετών και πάνω. Ενώ πολλοί θίασοι πειραματίζονται και με παραστάσεις από 1 ½ ή 2 ετών.

(Το άρθρο συντάχθηκε από την Αλίκη Κατσαβού, ηθοποιό και διευθύντρια της Θεατρομάθειας)

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

 (1)   Έρευνα σε δείγμα 25.000 μαθητών, που διεξήχθη από την Ανώτατη Σχολή Παιδείας του UCLA, υπό τον Δρ Τζέιμς Κάτεραλ (Dr.James Catterall)