5 Λόγοι που το θέατρο είναι απαραίτητο

9.1.18 0 Comments A+ a-


  1. Η Ανθρώπινη ψυχή. Το θέατρο μπορεί να μιλήσει κατευθείαν στις ψυχές των ανθρώπων γεφυρώνοντας σύνορα, κουλτούρες και διαφορές και να μεταφέρει σκέψεις και αισθήματα, βοηθά να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, τις αξίες μας, τις συμπεριφορές μας και δυναμώνει τις σχέσεις των ανθρώπων. 
  2. Το Ανθρώπινο Σώμα. Το θέατρο είναι εδώ για να μας θυμίζει ότι το σώμα μας είναι ζωντανό, συνδέεται με το μυαλό και συμμετέχει σε κάθε ανθρώπινη πράξη, δείχνοντας την ομορφιά ή την ασχήμια του, τη δύναμή ή την αδυναμία του. 
  3. Αποδοχή. Το θέατρο μπορεί να μας βοηθήσει να αποδεχθούμε τους άλλους, γιατί μας βοηθάει να κατανοήσουμε τις διαφορετικές κουλτούρες. Μας βοηθάει επίσης να κατανοήσουμε την «αντίθετη» πλευρά, το διαφορετικό, το ξένο, γιατί αναπτύσσει την ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε τον πόνο και τον μόχθο των άλλων ανθρώπων, όποιες κι αν είναι οι απόψεις τους. 
  4. Κοινωνική Αλλαγή. Το θέατρο είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Δείχνει τα προβλήματα που η κοινωνία αντιμετωπίζει και εξετάζει τις πιθανές λύσεις τους. Αναγκάζει επίσης τους ανθρώπους να έρθουν κοντά, σε μια δημόσια συνάθροιση, πράγμα που ισχυροποιεί την αίσθηση της ενότητας με το σύνολο και της δύναμης αυτής της ενότητας, της αναγκαίας για κάθε κοινωνική αλλαγή. 
  5. Αυτοβελτίωση. Το θέατρο είναι σπουδαίο μέσο μάθησης και μάλιστα ιδιαίτερα διασκεδαστικό. Στο θέατρο μαθαίνεις για τους ανθρώπους, για νέες ιδέες, για την ιστορία σχεδόν για τα πάντα. Από τη γέννησή του το θέατρο επίσης εμπνέει τους ανθρώπους να ζήσουν ουσιαστικές, γεμάτες νόημα ζωές, γιατί δείχνει με τρόπο δυνατό και ξεκάθαρο το ταξίδι της ανθρώπινης ύπαρξης πάνω σ’ αυτό τον πλανήτη. 




Γιατί το θέατρο για παιδιά είναι σημαντικό

3.1.18 0 Comments A+ a-


Θέλετε να προωθήσετε τη μόρφωση και τη φιλαναγνωσία; Θέλετε να διδάξετε στα παιδιά να φαντάζονται και να γεννούν πρωτότυπες ιδέες; Να καλλιεργήσετε την περιέργεια; Πηγαίνετε στο θέατρο μαζί με το παιδί σας.
Η μια μελέτη μετά την άλλη δείχνει ότι οι τέχνες είναι κάτι περισσότερο από επιφανειακή διασκέδαση. Σύμφωνα με έρευνα του UCLA(1), η συστηματική συμμετοχή στις τέχνες βελτιώνει σημαντικά τις σχολικές επιδόσεις και τη βαθμολογία στα τεστ. Οι μαθητές που βρίσκουν χρόνο για τις τέχνες επίσης συμμετέχουν περισσότερο σε κοινωφελείς εργασίες και είναι λιγότερο πιθανό να εγκαταλείψουν το σχολείο. Και αυτά τα δεδομένα ισχύουν ανεξάρτητα από το κοινωνικο-οικονομικό υπόβαθρο ενός παιδιού.
Το θέατρο επίσης ενεργοποιεί το θεατή να σκεφτεί και να συμμετέχει πολύ περισσότερο από ότι ο κινηματογράφος για παράδειγμα. Αυτό συμβαίνει γιατί το θέατρο είναι ζωντανό και ολοκληρώνεται με το κοινό, αλλάζει σχεδόν ανάλογα με το κοινό. Ενώ οι ταινίες είναι «κλειστές», ολοκληρωμένες, κατά κάποιο τρόπο στατικές και δεν αφήνουν περιθώριο παρέμβασης, πόσο μάλλον ζωντανής παρέμβασης. Και δεν εννοώ απαραίτητα διάδρασης και συμμετοχής των ίδιων των θεατών στα δρώμενα, αλλά και ψυχικής επαφής κι αμφίδρομης μετάδοσης ζωντανών αισθημάτων από τους ηθοποιούς στο κοινό και το ανάποδο.
Ενώ το θέατρο πυροδοτεί τη φαντασία, παράλληλα μεγαλώνει και τη διάρκεια συγκέντρωσης. Γιατί η τηλεόραση είναι τόσο δημοφιλής, που τα παιδιά δεν έχουν μάθει να συγκεντρώνονται για μία ή μιάμιση ώρα. Τα σημερινά παιδιά βλέπουν μια νέα εικόνα κάθε 3-4 δευτερόλεπτα. Είναι συνηθισμένα στη διαρκή αλλαγή. Και δεν ακούνε επίσης. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το σημαντικό. Κι ενώ στην αρχή το να κάθεσαι ακίνητος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο δεν μοιάζει κάτι φυσικό για ένα παιδί, η γοητεία που το θέατρο ασκεί βοηθάει τα παιδιά να καλλιεργήσουν τη συγκέντρωση, την ακοή και να εμβαθύνουν σε αυτό που συμβαίνει, αντί να αντιδρούν με ταχύτητα, όπως υποδεικνύει η τηλεόραση ή τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Η επαφή των παιδιών με το θέατρο βοηθάει επίσης να ισορροπήσουν την επίδραση που έχει η τεχνολογία στον ψυχισμό τους. Τα δεδομένα είναι δεδομένα και με το πάτημα ενός κουμπιού τα παιδιά μπορούν να βρουν απαντήσεις και να κάνουν υπολογισμούς. Αλλά η τεχνολογία δεν μπορεί να διδάξει το μυαλό να είναι ευέλικτο και εκλεπτυσμένο.

Σε ποια ηλικία;

Όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο. Γιατί αν εμπνεύσεις την αγάπη για το θέατρο νωρίς, υπάρχουν μεγαλύτερες πιθανότητες το παιδί να αναπτύξει το χάρισμα της δημιουργικότητας και να έχει μια εφόρου ζωής εκτίμηση για τις παραστατικές τέχνες. Ο παιδικός εγκέφαλος αναπτύσσει νέες συνάψεις ανάλογα με τα ερεθίσματα που λαμβάνει και οι δάσκαλοι και γονείς μπορούν να πυροδοτήσουν αυτά τα νευρωνικά μονοπάτια της δημιουργικότητας, γνωρίζοντας στα παιδιά το μαγικό κόσμο του θεάτρου, μέσα από πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις.
Το σύνηθες ως τώρα ήταν οι παραστάσεις να είναι για την ηλικία των 5 ετών και άνω. Αλλά πλέον όλοι και περισσότεροι θίασοι δημιουργούν παραστάσεις για παιδιά 3 ετών και πάνω. Ενώ πολλοί θίασοι πειραματίζονται και με παραστάσεις από 1 ½ ή 2 ετών.

(Το άρθρο συντάχθηκε από την Αλίκη Κατσαβού, ηθοποιό και διευθύντρια της Θεατρομάθειας)

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

Παιδιά και θέατρο

2.1.18 0 Comments A+ a-

Η επαφή των παιδιών με την πολιτιστική μας κληρονομιά όπου εξέχουσα θέση έχει το θέατρο και η λογοτεχνία, συμβάλει στην εξάσκηση της φαντασίας τους και τα βοηθά να βρουν ένα σπουδαιότερο νόημα στη ζωή.
Ειδικά στο θέατρο μια καλοειπωμένη ιστορία, μαγεύει τα παιδιά, γιατί κατά κάποιο τρόπο τα μεταμορφώνει σε πρωταγωνιστές. Όταν “βλέπουμε” τον εαυτό μας στη σκηνή, μας ανακουφίζει. Εμπιστευόμαστε στους ήρωες τα αισθήματα και τους φόβους μας, τις επιθυμίες και τις απογοητεύσεις μας. Και τους αφήνουμε εκεί, μπροστά μας, να μας μεταμορφώσουν.
Η ιστορία ζωντανεύει και ξεπερνά τη φαντασία μας, συνταιριάζοντας αρμονικά την πρόζα, τη μουσική, το χορό, την ποίηση, το παιχνίδι, ίσως τα ακροβατικά και τα τυπικά στοιχεία του θεάτρου, το φωτισμό, τα σκηνικά, το μακιγιάζ και τα αντικείμενα.
Αλλά το κυριότερο, αντίθετα με την μοναχική ανάγνωση, όταν η ιστορία περάσει στη σκηνή, η εμπειρία αλλάζει. Τώρα μπορούμε να μοιραστούμε με άλλους αυτό που συμβαίνει. Δεν είμαστε πλέον οι μοναδικοί μάρτυρες.
Κι όταν πια θα φύγουμε από το θέατρο μετά την παράσταση ο κόσμος θα μοιάζει διαφορετικός, γιατί μπορέσαμε για λίγο να δούμε κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων.

(Κείμενο: Αλίκη Κατσαβού, Ηθοποιός και Διευθύντρια της Θεατρομάθειας)