Ο Τάκης Χρυσούλης μιλάει για τη Θεατρομάθεια

Κύριε Χρυσούλη, είστε ο ιδρυτής της Θεατρομάθειας. Πείτε μας πώς ξεκίνησε η ιδέα για τη δημιουργία της;

Δεν ήταν απλά ιδέα. Ήταν συσσωρευμένη εμπειρία ανθρώπων που είχαν υπηρετήσει επί χρόνια το θέατρο και είχαν ανησυχίες για την τέχνη τους και την ευρύτερη αναζήτηση μέσα από αυτήν. Θέλοντας να εκφράσουμε την εμπειρία αυτή, τα οράματά μας και τη στάση μας απέναντι στα καλλιτεχνικά και τα κοινωνικά δρώμενα, αποφασίσαμε να βρούμε έναν κοινό τόπο παρουσίας μας σε αυτά. Βασικός άξονας στις σκέψεις αυτές και πρώτος κοινός τόπος ήταν η πίστη όλων ότι το θέατρο αποτελεί παιδαγωγικό εργαλείο από τη γένεση και τη δομή του. Με αυτόν τον γνώμονα, ξεκινήσαμε να ανιχνεύσουμε δραματουργικά και μορφολογικά, την υπάρχουσα κατάσταση στις αρχές του 2000. Έτσι έγιναν τα πρώτα βήματα του Ινστιτούτου Παιδαγωγικού Θεάτρου Θεάματος «Θεατρομάθεια».

Ποιες είναι οι δράσεις και τα ζητούμενα του Ινστιτούτου;

Το θέατρο ως “συγκεντρωτική” τέχνη περιέχει λόγο, κίνηση, ρυθμό, μουσική, εικαστικό μέρος, σκηνικά και κοστούμια. Η έρευνά μας κατ’ ανάγκη απευθύνεται σε όλους τους αντίστοιχους τομείς και δεδομένα που συντελούν στη θεατρική πράξη.

Έτσι λοιπόν, απευθυνθήκαμε σε καλλιτέχνες που ενδιαφέρονταν γι’ αυτά τα ζητούμενα και κατευθυνθήκαμε σε μορφές πρωτογενείς του θεάτρου. Έτσι από το δράμα οδηγηθήκαμε στο λειτουργικό δράμα, από τη σχέση θέατρο-θεατής στο συμμετοχικό θέατρο κυρίως για τις μικρές ηλικίες από 3 έως 9 ετών, καθώς και στο ιστορικό θέατρο κάτω από την οπτική της σύγχρονης ιστορικής ματιάς.

Ποιοι απαρτίζουν τη Θεατρομάθεια;

Η θεατρομάθεια διοικείται από εμένα και την Αλίκη Κατσαβού, η οποία είναι ηθοποιός και συν-ιδρύτρια του Ινστιτούτου Παιδαγωγικού Θεάτρου. Στην ουσία αποτελούσε ένα κοινό όνειρο, καθώς είμαστε και ζευγάρι στη ζωή. Οπότε είπαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας στο θέατρο. Στην ουσία όμως η Θεατρομάθεια είναι οι συνεργάτες της. Όλοι τους ταλαντούχοι επαγγελματίες του χώρου, οι οποίοι πιστεύουν στην ιδέα που υπηρετεί η εταιρεία μας και την έχουν κάνει «προσωπική υπόθεση».

Ως συγγραφέας από πού εμπνέεστε κάθε φορά για να γράφετε συμμετοχικό θέατρο για παιδιά, με δεδομένο ότι είναι ένα αρκετά ιδιαίτερο και απαιτητικό κοινό;

Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί πολλοί θίασοι, οι οποίοι ασχολούνται με το παιδικό θέατρο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κάνει το κοινό πιο απαιτητικό και πιστέψτε με, τα παιδιά έχουν υψηλό κριτήριο. Οπότε, μπορούν να ξεχωρίσουν τι αξίζει και κατά συνέπεια, τι έχει διάρκεια. Όσον αφορά εμένα, η έμπνευσή μου είναι τα ίδια τα παιδιά και θεωρώ –βάσει των αρχών του Ινστιτούτου- ότι η αγωγή της ψυχής, του συναισθηματικού κόσμου και της φαντασίας που επιτελεί η θεατρική πράξη έχει πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα στην εύπλαστη παιδική προσωπικότητα. Επίσης, προσπαθώ να συνταιριάζω τη θεατρική πράξη με κομμάτια από τη διδακτέα ύλη ή θεματικές για μικρότερα παιδιά με μύθο, φαντασία και ενεργό συμμετοχή του μικρού θεατή στην εξέλιξη του δρώμενου.

Θεωρώ επίσης ότι αυτή η βιωματική συμμετοχή των παιδιών -μέσω του θεάτρου σε αυτές τις θεματικές,- πρώτον, τα ψυχαγωγεί και δεύτερον, αυξάνει το ενδιαφέρον τους για τη γνώση.

Ποιες είναι οι αντιδράσεις τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των παιδιών;

Σε μια 10ετή πορεία του Ινστιτούτου & του Συμμετοχικού θεάτρου και μέσα από συνεργασίες όπως για παράδειγμα, με τις Εκδόσεις Άγκυρα (Παιδική Σκηνή Πολυχώρου Άγκυρα), την Αποστολική Διακονία (ραδιοφωνικό θέατρο και CD ακουστικού θεάτρου), αλλά και τη δική μας θεατρική παραγωγή παραστάσεων για παιδιά και ενήλικες, έχουμε διαπιστώσει ότι τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και τα παιδιά βρίσκουν τη νέα μορφή αυτή του θεάτρου άκρως ελκυστική. Η δυναμική των αποτελεσμάτων μέσα από αυτή τη διάδραση του συμμετοχικού θεάτρου, αποδεικνύει επιπλέον ότι τόσο εμείς όσο και οι εκπαιδευτικοί, έχουμε να διδαχθούμε πολλά από το περίσσευμα της καθαρής, άγουρης, πνευματικής ορμής των παιδιών.

Ποιοι είναι οι στόχοι του ΙΝ.ΠΕ.ΘΕ.ΘΕ;

Στόχοι μας είναι η συνέχιση και βελτίωση του παραγόμενου έργου μετά την ευρύτερη αποδοχή του, η συσπείρωση και νέων συνεργασιών με καλλιτεχνικές δυνάμεις υψηλού επιπέδου.

Μια ευχή για τη νέα χρονιά;

Τα τελευταία χρόνια, έχουν παρουσιαστεί πολλοί “μιμητές” συμμετοχικού θεάτρου. Αυτό που εύχομαι είναι- αν όχι να ανεβάσουν- τουλάχιστον να στηρίξουν το θέατρο τόσο σε αισθητικό όσο και σε παιδαγωγικό επίπεδο. Για τη νέα χρονιά, εύχομαι να είναι καλύτερη από όλες τις προηγούμενες!

(Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στις 17|12|2010 από την Ελπίδα Μηναδάκη)